Hilde heeft via de wijkverpleegkundige het telefoonnummer van Stichting OCO gekregen om eens te praten over de aanvraag van een Wlz-indicatie voor haar ouders. Wlz staat voor Wet Langdurige Zorg waarbij 24 uur per dag zorg of toezicht nodig is. Hilde wil de indicatie aanvragen zodat haar ouders in een verpleeghuis kunnen gaan wonen. Haar ouders gaan beide achteruit en geven aan dat het niet allemaal meer lukt in hun huidige woning.
Daginvulling
Ik ga in gesprek met Hilde om te vragen naar de situatie. Haar ouders zijn op leeftijd, allebei boven de 90 jaar en hebben medisch gezien weinig klachten. Maar ze merken dat ze achteruit gaan en wijten dit aan ouderdom. Aan- en uitkleden lukt zelfstandig maar gaat wel steeds langzamer. Voor het douchen komt een wijkverpleegkundige langs. De kinderen zijn betrokken en geven veel mantelzorg en hebben de meeste taken opgepakt; ze zorgen voor de boodschappen, doen de administratie en kopen kleding als dit nodig is. Voor het eten komt tafeltje dekje. De kinderen hebben veel overgenomen waardoor de dagen rustig kunnen verlopen voor hun ouders.
Alarmering
Hilde merkt aan haar vader dat het lopen steeds lastiger wordt. Hij loopt minder stabiel waardoor de kans op vallen groter wordt. Er is geregeld dat hij op de alarmknop kan drukken mocht er iets gebeuren. De kinderen krijgen dan een signaal binnen om te helpen want de moeder van Hilde kanhem niet meer overeind helpen.
Wlz aanvragen
Nu ik de situatie in kaart gebracht heb, geef ik aan dat ik nog niet zeker weet of haar ouders een Wlz-indicatie zullen krijgen. Er is geen diagnose, er zijn geen medische klachten waardoor er 24 uur zorg nodig is. Toch is het een precaire situatie. Als er met één van beide wat aan de hand is, kan de ander niet meer zelfstandig blijven wonen. We gaan dus toch een aanvraag doen bij het CIZ, het kantoor dat de Wlz aanvragen beoordeelt. Ik zorg voor een uitgebreide beschrijving van de situatie om de aanvraag zo goed mogelijk te onderbouwen.
De situatie verandert
Dan haalt de tijd ons in. De moeder van Hilde krijgt steeds meer gezondheidsklachten en gaat achteruit. Tegelijkertijd komt er een telefoontje van de zorginstelling waar ze al een tijd op de wachtlijst staan. Er is een kamer vrij gekomen. Het zou natuurlijk heel mooi zijn wanneer ze daar nu naartoe zouden kunnen. Alleen de indicatie ligt er nog niet en deze heeft de zorginstelling wel nodig. De zorginstelling geeft aan dat ze de woning 3 dagen kunnen vasthouden, maar daarna moet de indicatie er wel zijn.
Wel of geen indicatie?
We bellen meteen het CIZ om de situatie uit te leggen. De medewerker aan de lijn geeft aan dat ze later op de dag naar de situatie kan kijken. Aan het einde van de dag belt de dochter mij op en geeft opgelucht aan dat de indicatie rond is. Haar ouders kunnen naar de woning.
Het gaat voor haar ouders natuurlijk wel ineens erg snel en dat is even schrikken en wennen. Toch geven ze aan dat ze blij zijn, want ze durven nu wel toe te geven dat het zo eigenlijk niet meer gaat. Het zelfstandig wonen was niet meer veilig en vertrouwd. Er valt een last van hun schouders.
*De cliëntondersteuners zijn op de hoogte van de richtlijnen van het CIZ. Er kunnen geen rechten aan dit verhaal ontleend worden.